جنوب امسال

سلام

چند هفته ای پیگیری کردیم رفتیم پیش شهدا...عین اینا که می خوان کلاس بذارن واسه نوشتشون منم متاسفانه باید بگم انصافا نمی دونم از کجای این سفر بگم از چیش بگم؟ از حالی که شهدا ازم گرفتن؟ از کم محلیشون تو شلمچه بگم یا حال و هوای میشداغ؟ از کل انداختنم باشون بگم یا رو کم کنی اونا از من؟ از مرام اونا بگم یا بی شرمی خودم؟ از معراج الشهدای محمودوند امسال بگم و حاج حسین یا عقب موندگی همیشگی خودم....؟ رفقا تو نظرات چه خصوصی و چه عمومی گفتن چرا نیستم و بی معرفتم...اما نمی دونید که کل سفر یاد بلاگ تا پلاک پارسال بودم و باهاش عشق می کردم...تو این سفر شهدا بعد دو سه سال عرض ارادت بهشون محل گذاشتند و بعضی مسائل رو طوری چیدند که همچنان اندر کفش انگشت به دهان داریم و آه...

اومدیم تهرانو دنبال درسو کار و بار همیشگی...پروه و تمرینو درسو ....

جنوب امسال برام فرق داشت، گرچه نمی رسیدم مثل بقیه بشینم و خلوت کنم اما شهدا ...

چی بگم آخه...

یه جا به زور خودمو کنترل کردم از تعجب داد نکشم!

این آخری فقط یه چی می خوام...

ولم نکنند نه بازم اشتب کردم ولشون نکنم و دستمو از تو دستاشون به زور بیرون نیارم...

امام زمان جنوب امسال یه چی دیگه بود یه چی دیگه...

آقا کمکم کن...

آ خدا خیلی مخلصیم خیلی...

دعا...

یا زهرا س